Η εβδομάδα που πέρασε θα μπορούσε να συνοψιστεί στη διαρκή σύγκρουση ανάμεσα στην τεράστια δυναμική της τεχνολογίας και την προσπάθειά μας να τη διαχειριστούμε αποτελεσματικά, μια συνθήκη που αποτυπώνεται εξαιρετικά στην είδηση για την καινοτομία στην Ελλάδα και την ευκαιρία της να αξιοποιήσει τον ακαδημαϊκό της πλούτο. Η αποθέωση της αντινομίας δηλαδή: παράγουμε καινοτομία και τεχνογνωσία και την «θάβουμε», λόγω εξάρτησης και ρυθμίσεων ΕΕ ◆ Η 42η θέση μας στον κόσμο μοιάζει με πανίσχυρο επεξεργαστή σε σύστημα με ξεπερασμένη μητρική, με το ταλέντο να περισσεύει, αλλά τους «θεσμούς» και τη σύνδεση με την αγορά να χρειάζονται επειγόντως αναβάθμιση, πριν μείνουμε οριστικά πίσω ◆ Αυτό το ελληνικό «παράδοξο» δεν είναι παρά μια μικρογραφία του ευρύτερου ευρωπαϊκού διλήμματος, όπου εξάγουμε μεν υψηλή τεχνολογία, αλλά ταυτόχρονα εισάγουμε στρατηγική εξάρτηση, επιδεικνύοντας εντυπωσιακή βιομηχανική δύναμη σε τομείς όπως τα φάρμακα, την ώρα που παραμένουμε ψηφιακοί «όμηροι» της Αμερικής και της Κίνας στο cloud και την AI
